مقایسه ی تأثیر تزریق 3 مرحله‌ای هورمون PG+LHRH-α2 با تزریق 2 مرحله‌ای عصاره ی هیپوفیز بر عملکرد تولید مثلی ماهی بنی

    ماهی بنی از خانواده‌ی کپور ماهیان و از ماهیان بومی استان خوزستان است که سالانه میلیون‌ها بچه ماهی 5-1 گرمی برای بازسازی ذخائر تالاب شادگان و هورالعظیم تولید می‌کند.  هدف از این مطالعه، بررسی مقایسه‌ای تأثیر آنالوگ هورمون LHRH-α2 به همراه عصاره‌ی هیپوفیز ماهی کپور معمولی (CPE) به روش 3 تزریقه، با عصاره‌ی هیپوفیز ماهی کپور معمولی (CPE) به روش مرسوم (روش 2 تزریقه) بر عملکرد تولید مثلی شامل میزان موفقیت تخم‌ریزی، دوره‌ی پنهان، وزن تخمک استحصالی به وزن مولدین، درصد لقاح در ماهی بنی است.  200 قطعه ماهی در 10 گروه (تیمار هورمونی) 20 تایی (180 قطعه به روش 3 تزریقه و 20 قطعه به روش تزریق 2 مرحله‌ای هیپوفیز) تقسیم شدند.  نتایج نشان داد که در روش 3 تزریقه که دارای مرحله‌ی تزریق اضافه‌تری نسبت به گروه 2 تزریقه بود، دارای دوره‌ی پنهان طولانی‌تری است.  بیش‌ترین اثر نرخ تخم‌ریزی در یکی از گروه‌ها (8 میکروگرم/کیلوگرم هورمون LHRH-α2 در تزریق مرحله‌ی اول، 5/0 میلی‌گرم/کیلوگرم غده هیپوفیز در مرحله‌ی دوم و 3 میلی‌گرم غده هیپوفیز در مرحله‌ی نهایی) حاصل شده است که دارای بالاترین مقدار در نرخ جواب‌دهی مولدین ماده‌ی بنی بوده است (95%).  میزان نرخ تخم‌ریزی در این گروه با تمام گروه‌ها اختلاف معنی‌داری داشت (05/0P<).  در شاخص میزان تخم استحصالی به وزن بدن مولد، بیش‌ترین نسبت حاصل شده (62/0± 79/9) و بیش‌ترین درصد لقاح (8/9%) نیز در همین گروه دیده ‌شد.  نتایج حاکی از آن بود که روش تزریق سه مرحله‌ای در بهترین غلظت مناسب، از لحاظ عملکردی نسبت به روش تزریق 2 مرحله‌ای بهتر بود و تیمار دو به عنوان غلظت مناسب برای تکثیر مصنوعی ماهی بنی محسوب می‌شود.